Ośrodek Dokumentacji Górniczej powstanie w zabytkowej wieży ciśnień przy ul. Zamoyskiego w Zabrzu. To efekt współpracy Muzeum Górnictwa Węglowego oraz Wyższego Urzędu Górniczego.
Głównym zadaniem placówki będzie gromadzenie, przechowywanie oraz udostępnianie dokumentacji pozyskanej m.in. z likwidowanych zakładów górniczych.
– To zadanie szczególnie istotne w kontekście aktualnej restrukturyzacji przemysłu ciężkiego i zachodzących na Górnym Śląsku zmian społeczno-gospodarczych. Zadaniem Ośrodka będzie również prowadzenie szeroko zakrojonych badań i dokumentowanie cennych obiektów poprzemysłowych wraz z ich wyposażeniem i wyrobiskami podziemnymi. W tym celu w ramach odrębnego projektu muzeum kupuje skanery, aparaty i sprzęt komputerowy – tłumaczy Bartłomiej Szewczyk, dyrektor Muzeum Górnictwa Węglowego w Zabrzu, który o szczegółach projektu mówił podczas konferencji zorganizowanej w hali rozdzielni i sprężarek kompleksu Sztolnia Królowa Luiza.
W spotkaniu uczestniczyli również prezydent Zabrza Małgorzata Mańka-Szulik, wiceminister energii Grzegorz Tobiszowski oraz Adam Mirek, prezes Wyższego Urzędu Górniczego.
Budynek wieży ciśnień przy ul. Zamoyskiego przejdzie gruntowną renowację. [perfectpullquote align=”full” bordertop=”false” cite=”” link=”” color=”” class=”” size=””]W ramach projektu powstaną również kawiarnia, taras widokowy i interaktywna wystawa dotycząca zagadnień związanych z węglem.[/perfectpullquote]
Koszt renowacji wieży i adaptacji jej do nowych potrzeb to 34 mln zł. Na realizację projektu miasto pozyskało dofinansowanie w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa Śląskiego na lata 2014–2020.
– To dla mnie jeden z najpiękniejszych projektów w naszym mieście – mówi prezydent Zabrza Małgorzata Mańka-Szulik. – Wieża ciśnień przy ulicy Zamoyskiego należy do symboli miasta. Wkrótce zyska ona nowe oblicze, stając się kolejną atrakcją na szlaku zabytków techniki – dodaje.
(hm)
Unikatowa budowla
Wieża ciśnień przy ul. Zamoyskiego powstała w 1909 r. jako element miejskiej sieci wodociągowej. Została zaprojektowana przez architekta Augusta Kinda i radcę budowlanego Friedricha Loose. Ma 46 metrów wysokości i 23,3 metra średnicy. Jej zasadniczą konstrukcję stanowi osiem filarów na planie ośmioboku foremnego oraz filar centralny. Pod mansardowym dachem znajdował się zbiornik na wodę, który w ostatnich latach został zdemontowany. Dolną część obiektu stanowią trzy kondygnacje użytkowe, na których mieściły się mieszkania i biura.
